Tag-Archive for » Katarzyna Howard «
Luty to miesiąc w którym życie straciło wiele postaci epoki Tudorów. Dzisiejszy artykuł poświęcony jest właśnie tym postaciom.
Maria Stuart
8. 02. 1587 r. życie w wyniku egzekucji straciła Maria Stuart, Królowa Szkotów.Maria była zamieszana w spisek mający na celu odsunięcie Elżbiety Tudor od władzy. Pomimo iż spisek został okdryty a Maria umieszczona w areszcie domowym, Elżbieta odkładała decyzję o egzekucji. Marię i Elżbietę łączyły więzy krwi – Maria była wnuczką Małgorzaty Tudor, siostry Henryka VIII.
Egzekucja odbyła się w Wielkiej Sali na zamku Fortheringhay. Sala była wypełniona po brzegi, ponieważ aż trzysta osób zebrało się by na własne oczy ujrzeć śmierć Królowej Szkotów. Królowa szła na śmierć dumnie i odważnie – może aż zbyt dumnie, gdyż po zdjęciu czarnego płaszcza okazało się, że Maria ubrana jest w szkarłat symbolizujący jej męczeńską śmierć. Maria chciała prawdopodobnie aby jej śmierć postrzegana była jako śmierć męczeńska – szkocka królowa była bowiem katoliczką. Czy zasłużyła na miano męczennicy?
Kat uderzył dwukrotnie zanim głowa Królowej Szkotów oddzieliła się od reszty ciała. Wedle zwyczaju, kat podniósł głowę za włosy aby pokazać ją zebranym, jednak okazało się że Maria miała na sobie perukę, a jej głowa poturlała się po szafocie ukazując krótkie włosy zmarłej.
11.02. 1503 r. zmarła królowa Elżbieta York, żona Henryka VII Tudora, matka Henryka VIII. W tym samym dniu 37 lat
W tym dniu w historii, 28 czerwca 1491 r. na świat przyszedł jeden z najpopularniejszych i najbardziej znanych władców – Henryk VIII.
Henryk VIII jako dziecko
Henryk Tudor był trzecim dzieckiem królewskiej pary – Henryka VII Tudora i Elżbiety York, oraz ich drugim synem. Henryk był drugi w linii sukcesyjnej więc został przeznaczony do stanu duchownego. Nieoczekiwana śmierć starszego brata, Artura Tudora, wyniosła 10-letniego wówczas Henryka na pozycję następcy tronu.
Po śmierci Króla Henryka VI, zaledwie 17-letni Henryk wstąpił na tron jako Henryk VIII. 11 czerwca 1509 r. poślubił wdowę po swoim bracie, hiszpańską księżniczkę Katarzynę Aragońską, a 24 czerwca tego samego roku oboje zostali koronowani jako Król i Królowa Anglii.
Cała Anglia z ufnością patrzyła na młodego monarchę, którego rządy zapowiadały się obiecująco. Henryk otrzymał wyśmienite wykształcenie ; biegle władał językiem francuskim, hiszpańskim oraz łaciną, uwielbiał muzykę i poezję, uczył się także matematyki, fizyki i astronomii. Poza tym, Henryk VIII był przystojnym, czarującym i wysportowanym młodzieńcem, uwielbiał sport, polowania, tańce, komponował muzykę i pisał wiersze. Był uosobieniem idealnego człowieka renesansu, co sławili jego poddani, radując się że mają takiego Króla.
Jednak już jako młodzieniec Henryk VIII ujawnił swą ciemną stronę ; zaledwie dwa dni po wstąpieniu na tron aresztował dwóch ministrów swego ojca, którzy zostali ścięci w 1510 roku. Jako syn Henryka VI Tudora, który wstąpił na tron po długotrwałej Wojnie Dwóch Róż, Henryk VIII pragnął zapewnić ciągłość Dynastii Tudorów, dlatego tak bardzo pragnął mieć syna. To dlatego Henryk VIII żenił się aż sześć razy, majac nadzieję na męskiego potomka, oraz zrywajac z Kościołem rzymskokatolickim.
Śmiało można stwierdzić, że sześć żon Henryka VIII i zerwanie z Rzymem przyniosło mu międzynarodową sławę która trwa do dzisiaj. Pomimo iż Król pragnął męskiego potomka, doczekał się jednego syna – późniejszego Edwarda VI, którego urodziła mu w 1537 r. trzecia żona Joanna Seymour, umierając kilka dni po porodzie. Z Katarzyną Aragońską Henryk miał sześcioro dzieci, z których tylko Maria, późniejsza Królowa zwana ‘Krwawą’ przeżyła okres niemowlęctwa. To jednak nie długo wyczekiwany syn, ani nie córka hiszpańskiej księżniczki okazali się dobrymi władcami. Urodzona w 1533 r. przez Annę Boleyn Elżbieta, objęła tron w wieku 25 lat, stając się jedną z najdłużej władających i najlepszych monarchów w historii Anglii.
6 żon Henryka VIII
Poza sześcioma małżeństwami, Król Henryk miał kilka kochanek z którymi doczekał się potomstwa. Bessie Blout urodziła w 1519 r. syna którego Henryk VIII uznał za swojego, nadał mu zacnenazwisko ‘Fitzroy’ (‘królewski syn’) oraz tytuł Księcia Richmondu. Niestety, chłopak zmarł w czerwcu 1536 r. Kolejną kochanką była siostra Anny, Maria Boleyn. W czasie związku z Henrykiem VIII, Maria była mężatką i urodziła dwoje dzieci – Katarzynę i Henryka Carey – możliwe że były to dzieci Króla, jednak ten nigdy ich oficjalnie nie uznał za swoje.
Znana jest ‘Wielka Sprawa Henryka VIII’ czyli ciągnący się prawie 7 lat rozwód z Katarzyną Aragońską, który doprowadził ostatecznie do zerwania z Rzymem i obwołania się przez Henryka Głową Kościoła Anglikańskiego. W ten sposób w Anglii nastąpiła reformacja, za którą w dużej mierze obwiniano nie samego Króla, co kobietę dla której się rozwiódł – Annę Boleyn. Młoda, żywiołowa i dobrze wykształcona Anna szybko zwróciła na siebie uwagę Henryka VIII, jednak nie chciała zostać jego kochanką. Henryk postanowił rozwieść się z pierwszą żoną i poślubić Annę. W 1533 r. pobrali się w sekretnej ceremonii, a kilka miesięcy później urodziła się im córka Elżbieta. Niestety, Anna Boleyn nie urodziła upragnionego syna, i między innymi dlatego została ścięta 19 maja 1536 r. na podstawie fałszywych zarzutów o czary, cudzołóstwo i kazirodztwo.
Ukojenie po dwóch nieudanych małżeństwach Henryk VIII znalazł w osobie trzeciej żony, Joanny Seymour. To Joanna urodziła długo wyczekiwanego męskiego potomka, płacąc za to własnym życiem. Jako że Edward był dzieckiem słabego zdrowia, Henryk VIII zapragnął ożenić się po raz kolejny. Wybór padł na niemiecką księżniczkę, Annę Kliwijską. To małżeństwo zakończyło się po zaledwie 6 miesiącach, jednak uległość Anny zapewniła jej tytuł ‘Królewskiej Siostry’ oraz liczne ziemie i bogactwa. Piąte małżeństwo Króla przez wielu historyków jest określane jako ‘kryzys wieku średniego’ gdyż Henryk VIII wziął za żonę siedemnastoletnią kuzynkę Anny Boleyn, Katarzynę Howard. Niestety, Katarzynę spotkał ten sam los co Annę, z tym że Katarzyna popełniła cudzołóstwo. Ostatnia żona Henryka VIII, Katarzna Parr, przeżyła monarchę i po jego śmierci została tytułowana jako Królowa Wdowa, chociaż zmarła zaledwie rok po Henryku, w wyniku gorączki poporodowej.
Henryk VIII w 1536 r., Hans Holbein
Pod koniec swego życia, Henryk VIII był otyły, cierpiał na róźnorodne choroby, oraz był psychicznie niestabilny . Z młodego czarującegoiwysportowanego młodzieńca zmienił się w otyłego, chorego starca widzącego wszędzie swych wrogów. W ciągu swych 37-letnich rządów Król Henryk doprowadził do egzekucji mnóstwa ludzi, w tym dwóch żon, kardynała, oraz sześciu bliskich przyjaciół. Spekuluje się że za jego rządów zostało uśmierconych około 72 000 ludzi, chociaż nie jest to liczba większa niż w przypadku innych monarchów. Henryk VIII używał egzekucji jako środka władzy, wprowadzając terror wśród swych poddanych. Nikt nie mógł czuć się bezpieczny – nawet żony Henryka. Król był człowiekiem podatnym na manipulację, łatwo ulegał wpływom i to często doprowadzało do egzekucji ludzi których darzył szacunkiem. Król wielokrotnie ubolewał na przykład nad ścięciem swego doradcy, Tomasza Cromwell’a, który zawsze wiernie mu służył.
Henryk VIII zmarł 28 stycznia 1547 r. w Pałacu Whitehall, w wieku 55 lat. Pochowano go 16 lutego na Zamku w Windsorze, u boku jego trzeciej i ulubionej zony, Joanny Seymour. Następnym Królem został syn Henryka, Edward VI, który jednak nigdy nie rządził samodzielnie. Chłopak zmarł w wieku 15 lat, co doprowadziło do objęcia tronu przez Marię Tudor (po rozprawieniu się z ‘dziewięciodniową królową’ Jane Grey). Maria była pierwszą kobietą na tronie, jednak szybko zyskała przydomek ‘Krwawej’ w wyniku prześladowań protestantów. Po pięciu latach, Maria Tudor zmarla nie pozostawiając po sobie potomka. Tron objęła Elżbieta Tudor, wprowadzając w Anglii ‘Złoty Wiek’ , zapisując się w pamięci Anglików jako ‘dobra Królowa Bess’ . Elżbieta nigdy nie wyszła za mąż i była nazywana ‘Królową Dziewicą’. Zmarła bezpotomnie w 1603 r. , przekazując koronę Jakubowi Stuartowi.
Lady Parker, Hans Holbein. Możliwy wizerunek Jane Rochford.
Jane Boleyn jest jedną z tych postaci wokół których od stuleci trwa zamieszenie. Według wielu źródeł, Jane Boleyn była główną oskarżycielką jej męza, Jerzego i jego siostry, królwej Anglii Anny Boleyn. Czy jednak prawda jest , że zeznania Jane pomogły skazać Annę i Jerzego? Jak rolę odegrała Jane w upadku tych dwojga? Czy podczas swojej egzekucji w 1542 r. Jane przyznała się do fałszywych oskarżeń z 1536 r.? Wszystkie odpowiedzi znajdziecie w tym artykule.
Kim była Jane Boleyn?
Urodziła się jako Jane Parker, córka Henryka Parkera 10. Barona Morley i Alice St. John, w Norfolk. Data jej narodzin pozostaje nieznana, podawane są dwie daty : 1505 i 1512. Jako krewna króla Henryka VIII, rodzina Jane była dobrze sytuowaną, bogatą i poważaną na dworze. Zwyczajem zamożnych rodzin było wysyłanie ich córek na dwór aby służyły Królowej ; tak też stało się z Jane – została damą dworu Katarzyny Aragońskiej jeszcze zanim ukończyła 15 lat. Jane wzięła również udział w spotkaniu pomiędzy Henrykiem VIII a Franciszkiem I w 1520 r., znanym w historii pod nazwą ‘Pól w Złotogłowiu’.
1 marca 1522 r. Jane Parker zagrała w przedstawieniu ‘The Chateau Vert’ w którym zadebiutowała na dworze Anna Boleyn. W przedstawieniu wzięło udział osiem kobiet, przedstawiających osiem największych cont cenionych w niewiastach : Piękno, Honor, Wytrwałość, Życzliwość, Wierność, Hojność, Litość oraz Miłosierdzie. Anna Boleyn wcieliła się w Wytrwałość – jakże trafna rola, gdyż Anna przez prawie 7 lat walczyła o pozycję królewskiej małżonki i królowej. W pozostałych rolach wystąpiły : Maria Boleyn (siostra Anny) jako Życzliwość, siostra Henryka VIII – Maria Tudor jako Piękno, Hrabina Devonshire jako Honor oraz Jane Parker jako Wierność. Naprzeciwko kobiet, stało ośmiu mężczyzn uosabiających pożądane cnoty : Miłość, Szlachetność, Młodość, Lojalność, Przyjemność, Łagodność oraz Wolność : wśród nich Król Henryk VIII grał miłość. Obecność Jane w tak prestiżowym przedsięwzięciu wskazuje na to, iż musiała uchodzić za ładną w swoich czasach, oraz że liczono się z jej rodziną.
Małżeństwo
W 1525 r. Jane Parker wyszła za Jerzego Boleyna, Wicehrabiego Rochford. Już wtedy Boleynowie byli szanowani i poważani na dworze, choć najlepsze czasy wciąż były przed nimi. W prezencie ślubnym państwo młodzi otrzymali od króla Henryka VIII dwór Grimston Manor w hrabstwie Norfolk. Po ślubie Jane Parker stała się znana jako Lady Rochford i tak właśnie ją tytułowano.
Przyjęto tezę że małżeństwo Jane i Jerzego było nieszczęśliwe. W biografii Anny Boleyn , profesor Retha Warnicke podaje argument iż powodem nieudanego małżeństwa była homoseksualna orientacja Jerzego. Warnicke jednak słynie ze swoich dość oryginalnych i kontrowersyjnych opinii – według niej wszyscy mężczyźni oskarżeni o cudzołóstwo z królową byli homoseksualistami. Ta opinia nie znalazła jednak aprobaty wśród historyków.
Innego zdania o małżeństwie Jane i Jerzego jest Julia Fox, autorka jedynej nowoczesnej biografii Jane Parker, ‘Jane Boleyn : The True Story of Infamous Lady Rochford’ ; według Fox, małżonkowie cieszyli się bliskimi relacjami, a ich małżeństwo było szczęśliwe. Tezę o homoseksualności Boleyna odrzuca także Eric Ives. Jeżeli już małżeństwo to nie było udane, to być może z powodu licznych romansów Jerzego, bowiem był on znanym dworskim kobieciarzem.
Przez lata do Jane przylgnął przydomek ‘niecnej Lady Rochford…która zasłużyła na swój los gdyż to ona sprowadziła Annę Boleyn, jak również swego męża na szafot’ (C.Coote, historyk z okresu wiktoriańskiego) . Czy jednak Jane faktycznie przyczyniła się do upadku Anny i Jerzego? Przyjrzyjmy się bliżej relacjom pomiędzy nimi.
Jane Rochford i Anna Boleyn
Lady Rochford w serialu 'Dynastia Tudorów', w tę rolę wcieliła się Joanne King/Zdjęcie: Jonathan Hession/Showtime
Powszechnie przyjęto iż Jane nie przepadała za siostrą swojego męża, Anną Boleyn. Nie wiadomo czy jest to prawda i kiedy wogóle rozpoczął się okres niemiłych stosunków między nimi, ale wiadomo, że jeszcze w roku 1534 Jane pomogła Annie pozbyc się z dworu nieznanej z imienia nowej kochanki króla Henryka VIII. Gdy Henryk odkrył udział Lady Rochford w tej intrydze, wygnał ją z dworu na kilka miesięcy, a z Anną Boleyn pokłócił się i przez 3 dni nie rozmawiali ze sobą.
Możliwe, że po wygnaniu z dworu Jane straciła zaufanie do Anny i żywiła do niej urazę, że ta nie potrafiła przekonać Henryka aby jej nie ukarał? Możliwe jest także inne wytłumaczenie dlaczego Jane nie lubila Anny – Boleynowie byli zwolennikami reformacji, a Jane i jej rodzina byli katolikami. Ojciec Jane, Lord Morley, dobrze znał biskupa Jana Fishera, który został ścięty w 1535 r. kiedy odmówił uznania Henryka za głowę kościoła. Winą za egzekucję obarczano przede wszystkim Annę Boleyn, możliwe więc że stosunek Parkerów do Boleynów uległ zmianie. Parkerowie wiązali również nadzieję królestwa z Marią Tudor, córką Katarzyny Aragońskiej, i możliwe że obwiniali Annę za niedolę katolickiej królowej Katarzyny. Możemu snuć wiele domysłów na ten temat.
Zła sława Lady Rochford
Przez lata do Jane przylgnął przydomek ‘niecnej Lady Rochford…która zasłużyła na swój los gdyż to ona sprowadziła Annę Boleyn, jak również swego męża, na szafot’ (C.Coote, historyk z okresu wiktoriańskiego) .
Również Jerzy Wyatt, wnuk poety Tomasza Wyatta który jak wiadomo był zakochany w Annie Boleyn, oraz przyjaźnił się z jej rodziną, napisał o Jane że jest ;
‘niegodziwą żoną, oskarżycielką własnego męża, szukającą jego własnej krwi’
Alison Weir w swojej ostatniej książce poświeconej upadkowi Anny Boleyn, ‘The Lady in the Tower’ napisała, że Jane Boleyn miała ‘talent do intryg’ gdyż nie tylko powszechnie znany jest jej udział w upadku Anny Boleyn, ale także przyzczyniła się ona do upadku piątej żony Henryka, Katarzyny Howard, za co ostatecznie równiez i Lady Rochford została ścięta.
Z kolei Antonia Fraser w ‘Sześciu żonach Henryka VIII’ pisze że
‘Najbardziej obciążające zeznanie złożyła małżonka Rochforda, Jane, która określiła łączące rodzeństwo stosunki jako “nadmiernie zażyłe”. Rochford miał w odpowiedzi gorzko zwrócić się do sędziów – “Jesteście skłonni uwierzyć w moją straszliwą winę na podstawie jedynego świadectwa tej kobiety.”
Rola Jane w upadku Anny i Jerzego Boleyn
Biografia Jane Boleyn
W maju 1536 r. Anna i Jerzy Boleyn zostali aresztowani pod zarzutami zdrady stanu i kazirodztwa, Anna została dodatkowo oskarżona o popełnienie cudzołóstwa z czterema mężczyznami oraz zmuszenie króla do małżeństwa poprzez czary. Oczywiście zarzuty były spreparowane, nie istnieją żadne sensowne dowody wskazujące na winę Anny i Jerzego. Co zeznała Lady Rochford?
Wielu historyków debatuje nad tym co powiedziała Jane Boleyn oraz czy faktycznie była główną informatorką Cromwella w sprawie domniemanego kazirodztwa pomiędzy królową a jej bratem? Zacytuję tu Erica Ivesa, który w biografii Anny Boleyn ‘The Life and Death of Anne Boleyn’ pisze iż ;
‘To Jane poinformowała Koronę na temat seksualnych możliwości króla , cytując de Carla, podczas procesu Jerzey Boleyn miał powiedziec ; ‘na podstawie słów jednej kobiety jestescie gotowi uznać mnie za nikczemnika i opierając się na tych przypuszczeniach będziecie mnie sądzić’. Nieznany z imienia człowiek goszczący w Londynie w maju 1536 r. miał napisac iż ‘osobą która bardziej z zazdrości aniżeli troski o króla zdradziła ten jakże nieszczęsny sekret, a wraz z nim imiona tych którzy wdali się w niecne praktyki z grzeszną królową’
Własna opinia Ivesa na ten temat jest ukształtowana przede wszystkim na podstawie słów biskupa Burneta, żyjącego w siedemnastym stuleciu, który mial dostęp do źródeł opisujących wydarzenia z tamtego okresu. Według biskupa Jane Boleyn ‘złożyła zeznanie iz pomiędzy królową a jej bratem istniała taka pufalość jakiej nie da się wytłumaczyć ich więzami krwi’ oraz że to ona ‘nosiła różne historie do króla lub o nim’.
Wiemy że przy pewnej okazji Anna Boleyn głośno powiedziała Jane że król ‘nie ma ani umiejętności ani wigoru aby zaspokoić kobietę’ co mogło sugerować iż Henryk VIII był impotentem. Zdedycdowanie Anna wykazała się brakiem taktu mówiąc o tak intymnym szczególe jej małżeńskiego życia z królem, i nie powinna się nim dzielić. Jednak nie znamy dokładnie okoliczności w jakich te słowa zostaly wypowiedziane ; znając usposobienie i temperament Anny może zdenerwowało ją coś co powiedziała jej bratowa i dlatego zdecydowała się na taką uwagę odnosnie jej własnego życia? Być może Jane Boleyn własnie tą sytuację opowiedziala Cromwellowi? Julia Fox pisze o tym w ten sposób :
‘Powtórzyła Cromwellowi niedyskretne słowa Anny o problemach Henryka…Ta słabość podczas sledztwa sprawiła że Jane zyskała przyszłych przeciwników – szczęśliwych że znaleźli kozła ofiarnego by oszczyścić króla z haniebnebnego zarzutu bezdusznego uśmiercenia jego niewinnej żony – powodu aby utrzymywac że to jej dowód pozwolił nabrać króla i zniszczyć Annę i Jerzego. Powtórzyła sekret Anny swojemu mężowi, co samo w sobie stanowi dowód na raczej pełen zaufania a nie nieudany związek, i to samo wyznała Cromwellowi. Tak czy inaczej, nie zrobiła nic wiecej niż to’.
Anna Boleyn i Lady Rochford w serialu 'Dynastia Tudorów'
Julia Fox argumentuje więc że Jane nie zrobiła nic ponad to że powiedziała Cromwellowi o fatalnych słowach Anny. Mnie szczególnie zainteresowały słowa Fox na temat samej natury przesłuchania :
‘Jak często Anna i Jerzy się spotykali? Kto jeszcze był wtedy obecny? Czy zawsze byli sami? Czy kiedykolwiek Jerzy przychodził do sypialni swej siostry? Czy była wtedy w łózku? Czy kiedykolwiek był z nią wtedy sam na sam? O czym rozmawiali? Czy kótreś z nich mówiło o królu? …Postawiona przed takimi bezpardonowymi, nieustannymi pytaniami na które musiała odpowiedzieć gdyż nie miała innego wyboru, Jane na szukała w pamięci każdego szczegółu który sobie przypomniała. To nie był czas na zuchwałość i w kazdym razie aresztowania były tak nagłe i niespodziewane że nie było czasu na rozmyślanie jakie zeznanie mogło być krzywdzące, co mogłoby zostac wypaczone… Jane nie była skora to opowiastek ale ugięła się pod presją bezwględnego przesłuchania’
Wydaje mi się że Julia Fox trafiła w samo sendo ; aby uzyskać zeznanie Cromwell nie cofnął się przed niczym – przypomnijmy sobie chociażby że torturował jedynego z pięciu oskarżonych o cudzołóstwo mężczyzn – Marka Smeatona, tylko dlatego że ten był muzykiem i mógł zostac poddany mękom. Pozostałych oskarżonych nie mógł torturować z racji ich wysokiego urodzenia. Być może, znając naturę Cromwella, podczas przesłuchan był zimny, bezwględny i za wszelką cenę chciał wydobyć jakiekolwiek zeznania, które wskazywałby chociaż na najmniejszą winę Anny lub Jerzego? Być może zagroził Lady Rochford że jeżeli nie wyjawi wszystkiego co wie, sama trafi na szafot? Może to młoda kobieta po porstu spanikowała? Może obawiała się że sama jest w niebezpieczeństwie? A może po prostu zrelacjonowała słowa Anny, nie dodając od siebie nic? W końcu słowa królowej były bezmyślne i z łatwością mogły świadczyć o jej winie.
A co powiedziec o ostatnich słowach jane Boleyn przed jej śmiercia w 1542 r? Według kilku źródeł, powiedziala :
‘Umieram dzisiaj gdyż dostarczyłam zeznań przeciw mojemu mężowi i Królowej Annie. To co wtedy powiedziałam to nieprawda’.
Osobiście nie wierzę w to ‘wyznanie’ ponieważ żaden z naocznych świadków egzekucji nie wspomniał o tych słowach, a na pewno byłyby warte zanotowania biorąc pod uwagę że na podstawie tych rzekomych zeznań Anna i Jerzy stracili zycie. Francuski ambasador Marillac napisał że Jane dała ‘długą przemowę’ natomiast kupiec Otwell Johnson powiedział iż ‘przeprosiła ona za wiele grzechów’ czyli uczyniła dokładnie to samo co każdy z nas powiedziałby w obliczu śmierci.
Po śmierci męża
17 maja 1536 r. Jerzy Boleyn został ścięty, dwa dni później również jego siostra, Królowa Anna straciła życie. Na jakiś czas Jane Boleyn opuściła dwór. Powróciła po około roku i została damą dworu Jane Seymour. Niestety, nowa królowa zmarła w październiku 1537 r., po narodzinach jedynego syna. Lady Rochford pozostała na dworze ; miała własne komnaty i służbę.
Gdy Henryk VIII ożenił się z Anną Kliwijską, Jane Rochford została jej damą dworu ; niestety małżeństwo zostało anulowane po 6 miesiącach, i to właśnie zeznania Jane Rochford pomogły unieważnić ten związek ; wyznała bowiem iż Królowa Anna powiedziała jej że małżęństwo z Henrykiem VIII nie zostało skonsumowane.
Egzekucja Lady Rochford przedstawona w serialu 'Dynastia Tudorów'
Tuż po zakończonym związku z Anną Kliwijską, Henryk VIII poślubił nastoletnią Katarzynę Howard, kuzynkę Anny i Jerzego Boleyn. Młoda królowa wdała się w romans z ulubionym dworzaninem Henryka, Tomaszem Culpepperem, a ich spotkania organizowała Lady Rochford. Gdy romans wyszedł na jaw, wszyscy troje ropoczęli obrzucać się nawzajem błotem. Katarzyna Howard utrzymywała że Jane Rochford zachęcała ją do romansu, lecz osobiście uważam że królowa próbowała w ten sposób ratować własną skórę. Lady Rochford została aresztowana i w więzieniu zaczęła zdradzać symptomy choroby psychicznej. Według prawa nie można było wykonać egzekucji na osobie psychicznie chorej lecz Henryk zmienił ten stan i Lady Rochford straciła głowę. Gdy dowiedziała się że pomimo choroby zostanie ścięta, jej stan się poprawił. Czy sprytnie udawała aby uciec od śmierci? Możliwe. Jane Rochford straciła życie 13 lutego 1542 roku, zaraz po Katarzynie Howard.
Nie oceniam postępowania Jane Rochford. Myślę że nie można obarczyć ją winą za śmierć Anny i Jerzego Boleyn ; moim zdaniem Cromwell miał wystarczającą ilość wyimaginowanych dowodów przeciwko nim, i bez względu na to co i w jaki sposób powiedziała Jane, było bez znaczenia. Nazywanie JAne Rochford główną oskarżycielką jest krzywdzące gdyż Cromwell jeszcze zanim uruchomił przesłuchania wiedział, że Królowa i cała frakcja skupiona wokół niej musi pójść na dno. Anna Boleyn musiała zginąć aby Henryk VIII mógł ożenić się ponownie, oraz aby Cromwell nie stracił swej pozycji a być może nawet głowy. Faktem jest że Anna Boleyn sama mogła przynić się do swego upadku. To ona przecież w swej lekkomyślności wyznała Jane Rochford iż król ‘nie ma ani umiejętności ani wigoru by zaspokoić kobietę’. Czy zatem można winić Jane za to, że zrelacjonowała tą sytuację podczas przesłuchań? Myślę że nie.
A co Wy sądzicie na ten temat? Czy uważacie że przedstawienie Jane Rochford w kulturze (‘Kochanice Króla’, ‘Dynastia Tudorów’) jako czarnego charaketeru jest sprawiedliwe? A może zasłużyła na taki obraz gdyż rzeczywiście była nikczemna? Chętnie poznam Wasze opinie.
Źródła:
Eric Ives ‘The Life and Death of Anne Boleyn: The Most Happy’
Julia Fox ’Jane Boleyn : The True Story of Infamous Lady Rochford’
Antonia Fraser ‘Sześć żon Henryka VIII’
Alison Weir ‘The Lady in the Tower’
Polish
English
