W tym dniu w historii, 17 maja 1536 r. odbyły się egzekucje pięciu mężczyzn skazanych za cudzołóstwo z Królową Anną Boleyn. Pięciu niewinnych mężczyzn, w tym także brat Królowej, Lord Rochford, zakończyło swe życie położywszy głowę na bloku egzekucyjnym.

Jerzy Boleyn w filmie 'The Other Boleyn Girl'

Jako pierwszy zginął Jerzy Boleyn, gdyż zajmował on najwyższą pozycję wśród oskarżonych. W chwili śmierci, Jerzy Boleyn miał około 32 lat (ur. Około 1504). Zanim położył głowę na bloku, przemówił do ludzi zebranych aby oglądać jego śmierć. Przemówienie miało charakter kazania, w którym Lord Rochford ostrzegał ludzi aby nie żyli tak jak on, czyli żeby strzegli się umiłowania pieniędzy, władzy i rozrywek, ale raczej żeby byli religijni i cały czas pamiętali o Bogu.

‘Dobrzy chrześcijanie, urodziłem się pod prawem, osądzony zostałem pod prawem i umrę pod prawem, gdyż prawo mnie potępiło. Nie przychodzę tu aby prawić kazania lecz aby dokonać żywota, gdyż zasługuję na śmierć (…) gdyż jestem nędznym grzesznikiem, grzeszyłem haniebnie.

Nie znam człowieka bardziej niegodziwego a wyznanie mych grzechów otwarcie nie należy do przyjemności ani dla was ani dla mnie, lecz Bóg zna je wszystkie. (…) Strzeżcie się i nie pokładajcie ufności w próżności tego świata, a tym bardziej w dworksich pochlebstwach.

Wołam do Boga o łaskę i upraszam świat cały o przebaczenie, tak usilnie jak usilnie pragnę przebaczenia od Boga ; jeżeli uraziłem kogokolwiek kogo tu nie ma, czy to w myślach czy to w czynach, jeżeli o tym usłyszycie, proszę was z dna serca módlcie się za mnie o Bożą łaskę. (…) Powiadam wam, czytałem Ewengelie lecz nie żyłem zgodnie z nimi ; inaczej byłbym teraz między wami którzy jesteście żywi : dlatego też błagam was ze względu na Bożą łaskę, przylgnijcie do prawdy i za nią podążajcie, gdyż jeden naśladowca wart jest więcej niż trzech którzy czytają, Bóg o tym wie.’

Po gorliwym przemówieniu, Lord Rochford uklęknął, położył głowę na bloku  i – jeżeli wierzyć Kronice Hiszpańskiej – trzy uderzenia toporem zakończyły jego życie.

Po bracie Królowej, przyszła kolej na Sir Henryka Norrisa, wieloletniego przyjaciela Henrykaa VIII. Według źródeł, Norris powiedział bardzo mało w swej przemowie ; wyznał iż był niewdzięczny w stosunku do Króla, oraz że nie wierzy w winę Królowej Anny Boleyn.

Po dwóch egzekucjach, blok zapewne ociekał krwią, a pozostało jeszcze trzech mężczyzn. Kolejny był Sir Francis Weston, chłopak w wieku około 25 lat. Wyznał że nie spodziewał się umrzeć tak młodo ; oraz powiedział iż żył w ‘paskudnym grzechu’.

Gdy Weston został uśmiercony, przyszła kolej na Sir Williama Breretona. Według źródeł prosił aby nie osądzano go na podstawie oskarżeń co może sugerować że nie popełnił cudzołóstwa z Królową.

Jako ostatni zginął Mark Smeaton, nadworny muzyk. Jak już wspomniałam we wcześniejszych artykułach, Smeaton jako jedyny przyznał się do cudzołóstwa z Królową. Uczynił to dwukrotnie ; najpierw podczas tortur po aresztowaniu, a później podczas procesu. Jednak w swej przedśmiertnej przemowie ani słowem nie wspomniał o swej winie, co sugeruje że był niewinny. Swą winę wyznał pod wpływem tortur, być może tez obiecano mu wolność lub szybszą śmierć. Zanim zmarł, wyznał ;

‘Panowie, proszę was módlcie się za mnie gdyż zasłużyłem na śmierć’.

Gdy Anna Boleyn dowiedziała się o tym, ubolewała że Smeaton nie wykorzystał okazji aby oczyścić ją z zarzutu do jakiego fałszywie się przyznał ; ubolewała także nad jego wiecznym potępieniem z powodu fałszywych oskarżeń.

Ten dzień należał do krawywch i nieprzyjemnych. Nie zadbano o godny pochówek dla zmarłych, których ciała przez kilka godzin leżały na szafocie (co to musiał być za odrażający widok!). Po upływie tych kilku godzin, pięciu mężczyzn zostało pochowanych w Kaplicy Św. Piotra w Okowach. Poniżej scena egzekucji z serialu ‘Dynastia Tudorów’ (Franciszek Weston został w serialu pominięty).

Świadkiem tych przerażających scen był poeta Sir Tomasz Wyatt, który również przebywał w więzieniu, lecz ostatecznie został uwolniony. Poeta nigdy nie zapomniał o tym co zobaczył i napisał na ten temat wiersze. Oto fragment jednego z nich ;