Oj, czixxxa, Ty to masz wyobraźnię. ; D

Według mnie po prostu nakłamała i juz. A potem robiła problemy naszej Ani! ;)

Ale Fraser odrzuca możliwość, aby małżeństwo było skonsumowane, ba, Henryk VII napisał nawet list do Ferdynanda o tym, iż małzeństwo NIE zostało skonsumowane po ślubie, nie po śmierci Artura, ale ojciec Katarzyny był też dosyć dziwny – w dyspensie kazał napisać, że 'małżeństwo może zostało dopełnione' choć wiedział, że nie było.

Królowi spodobała się młoda wdowa, w 'Wiecznej księzniczce' ich relacje są przedstawione jako niby narzeczonych  Ale nikt prócz samego Henryka VII nie chciał się na to zgodzić – Katarzyna u jego boku byłaby królową zaledwie parę lat a potem ponownie zostalaby wdową, prawdopodobnie bez potomków a opcja mażeństwa z młodszym bratem zmarłego męża była bardziej zadowalająca – młodziutki ksiażę, całe życie przed nim no i ich dzieci byłyby następcami tronu. 

a co do małżenstwa – nie wierzę, że w łożu – Artur,chłopak w okresie dojrzewania, następca tronu,z  ładną Hiszpanką, tylko rozmawiali o polityce  Skonsumowanie małżeństwa było ważne a co dopiero w czasach, gdy kobieta miala tylko rodzić dzieci. Mieli pól roku na skonsumowanie małżenstwa i niby tego nie zrobili?:) 

A  opcja, że Katarzyna mimo ślubu, pozostała dziewicą, zaczęła wszystkim pasować. No, aż do 1527 roku :P

Post edited 2:12 pm – March 31, 2012 by KPK

Henryk wiedział o poważnej chorobie Katarzyny. Świetnie zdawał sobie sprawę z tego, że ona długo nie pożyje. No ale tyle lat zabiegał o rozwód i jego damula zaszła w ciąże, to co było robić?

Co do skonsumowania związku Katarzyny z Arturem… Antonia Frazer nie jest wyrocznią (złapałam ją na wielu pomyłkach historycznych, powtarzanych za Agnes Strickland) i należy zajrzeć do prac historyków, którzy sugerują właśnie, że małżeństwo było skonsumowane jak najbardziej. Wszystko o tym świadczy poza machinacjami cwanego ojca Katarzyny i w ogóle dziwną sytuacją przed śmiercią Izabeli Katolickiej. Akurat Ferdkowi i Izie i donii Elwirze bym nie wierzyła. Ciekawe, że spowiednik Katarzyny nie twierdził, że Katarzyna jest dziewicą. Nikt w to po prostu nie wierzył.

Starkey znakomicie pokazał, że Katarzyna akurat potrafiła pięknie kłamać. Oszukiwała przy pierwszej, rzekomej ciązy. Kazała swoim ludziom przysięgac, gdy na coś się nie godzili (czyli krzywoprzysięgać), ale z paluszkami drugiej ręki skrzyżowanymi za plecami. Piękne zabiegi, nie ma co. Do tego z maniackim uporem, gdy naprawdę nikt – nawet z jej licznych zwolenników – nie chciał już tego słuchać, wykorzystywała każdą okazję, żeby głośno podkreślać, że była dziewicą w chwili ślubu z Henrykiem. Niesmaczne to było wręcz i strasznie denerwujące. Co ciekawe, na łożu śmierci, choć tyle osób wcześniej radziło jej to zrobić, już ani razu o tym nie pisnęła. Poza tym sądzę, że Katarzyna wystraszyła się po śmierci Artura, bo w jej rodzinie też był przypadek nagłej śmierci młodego faceta, a jego żonę (bratową Katarzyny) oskarżano o seksualne wymęczenie małżonka, co miało przyczynić sie do jego śmierci. Kto wie, czy Katarzyna nie uwierzyła w końcu w swoją tzw. niewinność.

Katarzyna mnie denerwuje nieraz, ale trzeba jej przyznać, że była inteligentna, waleczna i potrafiła sobie zjednywać ludzi. Znakomita i niebezpieczna przeciwniczka. Szkoda mi jej właściwie. Na jej drodze stanęła byle jaka bezczelna dziewczyna, jej dawna podopieczna, która miała byle jakie pochodzenie. Katarzyna była urodzona na królową, pomagała wydatnie Henrykowi, była jego towarzyszką, a nawet regentką. Tyle ciąż zniosła, urodziła w końcu następczynię tronu, a tu taki despekt. Anna Boleyn porwała sie z motyką na słońce i za to zapłaciła. Co jak co, ale Katarzynę Henryk szanował i jakoś nawet podziwiał, gdy przestał ją kochać, a Annę… Wszyscy wiemy. Nawarzyła sobie piwa i musiała go wypić, aczkolwiek najbardziej winny człowiek miał się świetnie i wyrzutów sumienia ani razu nie poczuł. Te dwie kobiety miały chyba sumienie, a Katarzyna czyniła sobie wyrzuty, że stała się przyczyną takiego rozwoju sytuacji, walcząc do upadłego o swoje racje.

No i co by nie mówić, dyspensa na drugi ślub Katarzyny miała mankamenty, a to czyniło ją nieważną. Kopia wstępnej wersji, która była OK, a którą dysponowała Katarzyna mogła być fałszerstwem albo i nie – ale samą bullą nie była przecież.

Anna też nie była prawowitą żoną Henryka. Zawarcie bigamicznego związku w trakcie trwania małżeństwa z Katarzyną – a póki co Henryk nie unieważnił wtedy jeszcze związku z królową – nie czyni go automatycznie ważnym po śmierci poprzedniego małżonka czy anulowaniu związku z nim.

Z tego, co mi wiadomo, po anulowaniu małżeństwa z Katarzyną czy nawet ostatecznie po śmierci Katarzyny Anna i Henryk się nie pobrali, już w sposób ważny. Bigamiczny ślub mógł mieć miejsce przed poczęciem Elżbiety (tak oficjalnie twierdzono) albo po raz drugi (sic!), po wylądowaniu Anny i Henryka w Anglii po wizycie we Francji. Jednak było to PRZED anulowaniem związku z Katarzyną. Dla Henryka przed egzekucją Anny było to na pewno wygodne. Nie wiadomo, czy to był powód rozwiązania i tego związku przed śmiercią Anny, ale możliwe. Oczywiście, Henryk miał gdzieś, że jako nie-żona Anna nie mogła być winna zdrady nie-męża, ale króla już tak  Henryk unieważnił związek z Anną przed jej zgonem, żeby Elżbietę odsunąć od dziedziczenia tronu przed spodziewanymi dziećmi Joanny Seymou. Wtedy jakoś wiedział, co zrobić, żeby było dobrze dla niego i zgodnie z prawem.

Zawarte oficjalnie i znane otoczeniu małżeństwo z defektem prawnym ma to do siebie, że póki nie nastąpi akt unieważnienia, nie mozna sobie brać kolejnej żony/męża. Same przyczyny uniemożliwiające zawarcie w pełni legalnego małżeństwa, jakie poniewczasie odkryto , są ważne i wystarczą do anulowania związku, ale musi nastąpić prawna czynność, która zatwierdzi taki stan. W przypadku Henryka kolejność była nieodpowiednia i nie było legalnego ślubu z Anną. Było to więc skandaliczny konkubinat, a dziwne, że Henryka, który tak się popisywał wiedzą teologiczną i prawniczą, tego nie przypilnował. Przecież wystarczyło wziąć drugi/trzeci ślub już z wielką pompą. A tak rybka! Za bigamię w wielu krajach karą była śmierć, to tak na marginesie.