Jane said:

Czy uważacie, drodzy Forumowicze, że mariaż Artura, księcia Walii, i Katarzyny Aragońskiej był skonsumowany i legalny? Jest to ważne z powodu na późniejszy rozwód Henryka i Katarzyny, kiedy to królowa upierała się, że w noc poślubną do niczego nie doszło. Ale czy tak było naprawdę? Czy nastolatek, taki jak Artur, pozostałby tak powściągliwy wobec równie młodej (i ponoć całkiem atrakcyjnej) żony? Czy może Kasia bezczelnie klamała, chcąc utrzeć nosa Heniowi i Ani?

Jak sądzicie?

---

Według mnie małżeństwo zostało skonsumowane  Jakoś nie potrafię sobie wyobrazić, że 15-o letni Artur – a więc chłopak w okresie dojrzewania – nie podjąłby żadnej 'akcji' w stosunku do Katarzyny, która była od niego tylko rok starsza. Poza tym – Katarzyna doskonale wiedziała że małżeństwo nieskonsumowane to małżeństwo nieważne a więc jej samej powinno zależeć na uznaniu tego związku.

Katarzyna zostala wychowana na Królową Anglii, ale niestety jak to w życiu- sprawy się skomplikowały. Dziewczyna została wdową w obcym kraju i jedyną opcją dla niej było wyjść za mąż ponownie w Anglii lub wyjechać do Hiszpanii. Jaki los spotkałby ją w Hiszpanii? Cóż, na pewno wyszłaby za wysoko urodzonego człowieka ale królową już by raczej nie została.

Na szczęście był jeszcze Henryk, w tym czasie jedenastoletni. katarzyna była sprytna i moim zdaniem skłamała odnośnie swego dziewictwa – wiedziała że jeżeli nie sklamie, to nigdy nie zostanie Królową. Ale nieskonsumowane małzeństwo było nieważne a więc droga do drugiego związku była łatwa.

W powieści P.Gregory 'Wieczna Księżniczka', pisarka przedstawia Katarzynę jako wyrachowaną osobę która z predmedytacją obmyśla plan zostania królową po śmierci Artura. Według Gregory Katarzyna i Artur skonsumowali swój związek, jest nawet opis ;) Ale wiadomo – to tylko fikcja, jak było naprawdę tego się nie dowiemy.

Post edited 8:59 pm – February 3, 2011 by Anne Boleyn The Queen Administrator

---

Ile ludzi tyle opinii  Gdy przeczytałam 'Wieczną Księżniczkę' Philippy Gregory zauważyłam coś bardzo ciekawego :

- Izabela Kastylijska uważała siebie za wybrankę Boga, jako jego namiestniczkę na Ziemi, dlatego nie czuła się winna gdy wysyłała Maurów w niewolę, lub gdy jej wrogowie umierali i taką wiarę przekazała Katarzynie, która – w książce – też uważała że ona jest namaszczona przez Boga i jeżeli jej wróg ginie to znaczy że Bóg tak chciał bo jest po jej stronie, a więc jeżeli ona wygrywa, nawet kosztem innych ludzi, to jest to wporządku bo tak chce Bóg.

Idąc tym tropem, Katarzyna mogła skłamać, bo przecież Bóg ją przeznaczył na Królową Anglii, więc nie ważne jak ale ten cel osiągnie. To według książki.

Moim osobistym zdaniem, nawet najbardziej religijny człowiek w chwili załamania może skłamać, po prostu czując się bezsilnym – życie katarzyny i jej plany na przyszłość się zawaliły po śmierci Artura. Teraz księżniczka była wdową, i gdyby nie była dziewicą pewnie zostałaby żoną jakiegoś Hrabiego w Anglii lub w Hiszpanii, ale nie Królową. Akurat tak się złożyło że Artur miał brata, więc sądzę że perspektywa zostania królową pomimo że Artur umarł wydawała się dla Katarzyny bardzo prawdopodobna. Nie zapominajmy że całe życie Katarzyna wiedziała że zostanie Królową Anglii i nie sąddzę że – skoro nadarzyła się druga okazja – odrzuciłaby ją.

Zgadzam się z Wami :)

Artur zachorował niespodziewanie i w krótkim czasie zmarl. Zanim jednak zachorował był normalnym nastolatkiem, nie sądzę więc że nie próbował niczego z ładną żoną :)