Katarzyna Aragońska ; zdjęcie promocyjne z serialu 'Dynastia Tudorów' (SHOWTIME)

W tym dniu w historii, 7 stycznia 1536 r., zmarła pierwsza żona Henryka VIII, a zarazem największa rywalka Anny Boleyn – Katarzyna Aragońska.

Pod koniec 1535 r. stan zdrowia Księżnej Wdowy (taki tytuł otrzymała Katarzyna od Henryka, gdy została pozbawiona tytułu królowej; po śmierci jej pierwszego męża Artura, właśnie tytuł Księżnej Wdowy jej przysługiwał) zaczął się pogarszać. Wszyscy z bliskiego otoczenia Katarzyny spodziewali się najgorszego.

Boże Narodzenie 1535 było bardzo smutnym wydarzeniem dla Królowej Katarzyny – jak donosiły źródła, ‘całkiem opadła z sił’. Podczas gdy Katarzyna Aragońska umierała, dwór królewski był przepełniony radością i zabawą – druga Królowa, Anna Boleyn, spodziewała się dziecka. Henryk VIII po raz kolejny miał nadzieję na syna.

Gdy Henryk VIII zrozumiał powagę sytuacji – Katarzyna Aragońska leżała na łożu śmierci –  ugiał się i pozwolił cesarskiemu ambasadorowi Chapuysowi, oraz Marii de Salinas (najbliższej przyjaciółce i ulubionej damie dworu) na wizytę w Kimbolton. Niestety, nawet w obliczu śmierci, Henryk nie pozowolił swej córce Marii na odwiedziny umierającej matki.

List pożegnalny który napisała, a raczej podyktowała, Katarzyna, był bardzo wzruszający, przepełniony miłością do Henryka – jej męża. Katarzyna nigdy nie zgodziła się zaakceptować faktu, że ich małżeństwo jest nieważne, nie chciała też przyjąć tytułu Księżnej Wdowy, gdyż uważała że jest prawdziwą, namaszczoną i koronowaną królową.

‘Najdroższy Panie mój, Królu i Mężu, wobec  bliskiej już godziny śmierci, powierzam siebie tobie. Troskliwa miłość którą żywię do Ciebie, zmusza mnie do pozostawienia Cię w mej pamięci zdrowego i bezpieczngo jakim powinieneś być. Wspominając zmiemskie sprawy, które sprowadziły na mnie wiele cieprienia, a i Ciebie nie oszczędziły.  Ze swej strony wybaczam Ci wszystko, oraz z całego serca modlę się do Boga by i on Ci wybaczył. Na koniec,  powierzam w Twą opiekę naszą córkę Marię, błagając Cię abyś był dla niej dobrym ojcem, jak tego zawsze pragnęłam. N sam koniec przyrzekam Ci iz moje oczy pożądają Cię nade wszystko inne.’

Katarzyna nie zapomniała też o swoich damach dworu – prosiła aby zostały im opłacona słuzba. Obecność Chapuysa znaczyła dla Królowej bardzo wiele – w końcu przez lata był on Ambasadorem na dworze Henryka VIII, i jej bliskim przyjacielem, zawsze gdy było to mozliwe, walczącym o  jej dobro. Przez dwie godziny Katarzyna i ambasador rozmawiali. Aby dodać otuchy Królowej, Chapuys powiedział jej iż krol Henryk był smutny na wieść o jej chorobie. Chapuys opuścił Kimbolton 6 stycznia, pozostawiając Marię de Salinas aby opiekowała się Katarzyną.

7 stycznia 1536 r., około godziny 14.00, Królowa Katarzyna zmarła, wypowiadając słowa ‘Panie, Tobie powierzam ducha mego’. Jej długoletnie cierpienia nareszcie dobiegły końca.  Na wieść o jej śmierci, następnego dnia, 8 stycznia, Henryk VIII i Anna Boleyn pojawili się ubrani w żółte stroje – symbol radości.

Katarzyna Aragońska miała 50 lat w chwili śmierci. Autopsja ciała królowej wykazała czarną narośl na jej sercu, co doprowadziło do plotek o jej rzekomym otruciu. Współcześńi niewiele wiedzieli o chorobach, a według obecnych odkryć, Katarzyna zmarła na raka.

Katarzyna Aragońska ; zdjęcie promocyjne z serialu 'Dynastia Tudorów' (SHOWTIME)

W tym dniu w historii, 7 stycznia 1536 r., zmarła pierwsza żona Henryka VIII, a zarazem największa rywalka Anny Boleyn – Katarzyna Aragońska.

Pod koniec 1535 r. stan zdrowia Księżnej Wdowy (taki tytuł otrzymała Katarzyna od Henryka, gdy została pozbawiona tytułu królowej; po śmierci jej pierwszego męża Artura, właśnie tytuł Księżnej Wdowy jej przysługiwał) zaczął się pogarszać. Wszyscy z bliskiego otoczenia Katarzyny spodziewali się najgorszego.

Boże Narodzenie 1535 było bardzo smutnym wydarzeniem dla Królowej Katarzyny – jak donosiły źródła, ‘całkiem opadła z sił’. Podczas gdy Katarzyna Aragońska umierała, dwór królewski był przepełniony radością i zabawą – druga Królowa, Anna Boleyn, spodziewała się dziecka. Henryk VIII po raz kolejny miał nadzieję na syna.

Gdy Henryk VIII zrozumiał powagę sytuacji – Katarzyna Aragońska leżała na łożu śmierci –  ugiał się i pozwolił cesarskiemu ambasadorowi Chapuysowi, oraz Marii de Salinas (najbliższej przyjaciółce i ulubionej damie dworu) na wizytę w Kimbolton. Niestety, nawet w obliczu śmierci, Henryk nie pozowolił swej córce Marii na odwiedziny umierającej matki.

List pożegnalny który napisała, a raczej podyktowała, Katarzyna, był bardzo wzruszający, przepełniony miłością do Henryka – jej męża. Katarzyna nigdy nie zgodziła się zaakceptować faktu, że ich małżeństwo jest nieważne, nie chciała też przyjąć tytułu Księżnej Wdowy, gdyż uważała że jest prawdziwą, namaszczoną i koronowaną królową.

‘Najdroższy Panie mój, Królu i Mężu, wobec  bliskiej już godziny śmierci, powierzam siebie tobie. Troskliwa miłość którą żywię do Ciebie, zmusza mnie do pozostawienia Cię w mej pamięci zdrowego i bezpieczngo jakim powinieneś być. Wspominając zmiemskie sprawy, które sprowadziły na mnie wiele cieprienia, a i Ciebie nie oszczędziły.  Ze swej strony wybaczam Ci wszystko, oraz z całego serca modlę się do Boga by i on Ci wybaczył. Na koniec,  powierzam w Twą opiekę naszą córkę Marię, błagając Cię abyś był dla niej dobrym ojcem, jak tego zawsze pragnęłam. N sam koniec przyrzekam Ci iz moje oczy pożądają Cię nade wszystko inne.’

Katarzyna nie zapomniała też o swoich damach dworu – prosiła aby zostały im opłacona słuzba. Obecność Chapuysa znaczyła dla Królowej bardzo wiele – w końcu przez lata był on Ambasadorem na dworze Henryka VIII, i jej bliskim przyjacielem, zawsze gdy było to mozliwe, walczącym o  jej dobro. Przez dwie godziny Katarzyna i ambasador rozmawiali. Aby dodać otuchy Królowej, Chapuys powiedział jej iż krol Henryk był smutny na wieść o jej chorobie. Chapuys opuścił Kimbolton 6 stycznia, pozostawiając Marię de Salinas aby opiekowała się Katarzyną.

7 stycznia 1536 r., około godziny 14.00, Królowa Katarzyna zmarła, wypowiadając słowa ‘Panie, Tobie powierzam ducha mego’. Jej długoletnie cierpienia nareszcie dobiegły końca.  Na wieść o jej śmierci, następnego dnia, 8 stycznia, Henryk VIII i Anna Boleyn pojawili się ubrani w żółte stroje – symbol radości, co wprawiło dwór w oburzenie.

Katarzyna Aragońska miała 50 lat w chwili śmierci. Autopsja ciała królowej wykazała czarną narośl na jej sercu, co doprowadziło do plotek o jej rzekomym otruciu. Współcześńi niewiele wiedzieli o chorobach, a według obecnych odkryć, Katarzyna zmarła na raka.